Mëngjeset e hershme gjatë viteve ‘98-‘99, Elifije Lanin e gjenin duke gatuar për Ushtrinë Çlirimtare. Bukët që dilnin nga duart e gruas nga Llausha, shuanin urinë e ushtarëve në vijë të frontit, por edhe të civilëve që strehoheshin në ato anë.
“300 veta i kemi pasë nëpër shtëpi, plus thastë e letrës i kemi mushë edhe i kemi pru n’dugajë…”, rrëfen Elifja.
Forca për të gatuar bukë sa nuk mund t’i numëronte, bashkë me kunatën, Elfija beson se i erdhi nga lart.
“Ma ka pas dhënë zoti, NATËN – DITËN, çdoherë dilshin më të mira. Pite kemi gatu ma rrallë, por edhe gjella”, tregon ajo.
Rruga pranë kuzhinës së improvizuar edhe një herë u mbush plot njerëz, pas 25 vjetësh, mirëpo kësaj radhe për ta përuruar pllakën përkujtimore, e cila për banorët vendas do të thotë shumë.
Puna këtu nuk ndalej, madje, as kur serbët digjnin deri në themele. Banorët e Llaushës nisnin sërish nga fillimi gjithçka – me të njëjtin motiv.
“Na erdhi urdhri me dalë prej shpijave, më çoi zoti, shtina kuleç, secilit që dilte nga shtepitë, nga një kulaç në xhep”, thotë Elifja
Vendi ku gatuhej ushqimi, ndodhet skaj rrugës në lagjen Lani, në Llaushë, vetëm 6 kilometra larg qendrës së Skenderajt. /atvlive.tv
