Ana Frank është kthyer në një nga figurat më të dhimbshme dhe prekëse të historisë së Luftës së Dytë Botërore, një zë fëmijëror që dëshmoi tmerrin e përndjekjes naziste. Vajza hebreje që lindi më 12 qershor 1929 në Frankfurt, u detyrua të braktiste atdheun e saj pasi Hitleri mori pushtetin, duke u vendosur me familjen në Amsterdam për të shpëtuar nga diskriminimi.
Megjithatë, në vitin 1942, kur ishte vetëm 13 vjeçare, Ana u gjend e mbyllur për gati dy vite në një strehë të fshehtë prapa zyrës së babait të saj, duke jetuar çdo ditë me frikën e zbulimit, me mungesën e ushqimit, me heshtjen e detyruar dhe me pasigurinë e të ardhmes.
Ditari i saj, i nisur si dhuratë ditëlindjeje, u kthye në dëshminë më të dhimbshme të botës së saj të vogël, ku përshkruante frikën nga çdo zhurmë që mund t’i tradhtonte, grindjet mes njerëzve të ngujuar, mërzinë dhe ankthin e pafund, por edhe shpresën dhe ëndrrën e saj për të qenë një shkrimtare e madhe.
Pjesët më të dhimbshme të ditarit tregojnë për një adoleshente që po rritej në errësirë, që shkruante për ndjenjat e para të dashurisë, për konfliktet me nënën, për urinë që i shoqëronte ditë e natë, për zërat e ushtarëve gjermanë që i sillnin ankth të përhershëm.
Në një pasazh, ajo shkruan se pavarësisht gjithçkaje, ende besonte se njerëzit thellë brenda vetes janë të mirë, një thirrje e dhimbshme e një fëmije që përpiqej të ruante besimin në njerëzimin, edhe kur e dinte se po jetonte mes shfarosjes. Më 4 gusht 1944, strehimi u tradhtua dhe nazistët i arrestuan.
Ana u nda nga shoqëria e fëmijërisë, nga shtëpia dhe nga ditari i saj, për t’u dërguar në kampet e përqendrimit. Fillimisht në Auschwitz dhe më pas në Bergen-Belsen, ku bashkë me motrën Margot, e shkatërruar nga uria dhe sëmundjet, humbi jetën nga tifoja në fillim të vitit 1945, vetëm pak javë para çlirimit të kampit.
Ajo kishte vetëm 15 vjeç. Ditari i saj, i mbijetuar falë miqve që e ruajtën pas arrestimit, u botua në vitin 1947 nga i ati Otto Frank, i vetmi që shpëtoi nga familja. Libri u kthye në një kujtesë të gjallë të tmerrit të Holokaustit, por edhe në një simbol universal të pafajësisë së humbur.
Historia e Ana Frankut është një nga kujtimet më të dhimbshme të asaj periudhe të errët, një zë fëmije që nuk u shua kurrë dhe që sot i kujton botës çmimin e urrejtjes dhe heshtjes./Korrespodenti