Kryeministri Edi Rama ka dhënë një intervistë për gazetarët gjermanë të “Zeit Magazin”, Stephan Lebert dhe Stefan Willeke ku është pyetur për tema të ndjeshme dhe shpesh të debatueshme në politikën shqiptare.
Një nga pyetjet më të drejtpërdrejta kishte të bënte me përdorimin e drogës, ndaj së cilës Rama u përgjigj duke e lidhur me akuzat e vazhdueshme të opozitës dhe me sulmet personale ndaj tij.
“Unë jam akuzuar për gjithçka – homoseksual, biseksual, përdhunues dhe trafikant droge. Gjithë ky budallallëk u bërtit në tubime, u shkrua në gazeta, u përhap në internet – të gjitha gënjeshtra. Të ndjekura nga humbjet zgjedhore të atyre që krijuan këto monstruozitete. Jam mësuar me to, por familja ime ka vuajtur shumë”, tha Rama, duke shtuar se pretendimi se kishte përdorur drogë është vetëm një nga akuzat pa bazë të hedhura ndaj tij.
Pjesë e intervistës ishte edhe marrëdhënia e Ramës me median dhe gazetarët, ku ai deklaroi se respekton gazetarinë e pavarur, por jo domosdoshmërisht të gjithë gazetarët. “Unë admiroj gazetarinë e pavarur. Por a më pëlqejnë të gjithë gazetarët? Jo. Megjithatë, unë e di sa e tmerrshme është bota pa gazetarë. Prandaj, nuk jam problemi i tyre” u shpreh Rama.
-Disa ekspertë që studiojnë strukturat e bandave kriminale ndërkombëtare besojnë se çdo qeveri evropiane sot duhet të adresojë krimin e organizuar. A e shihni edhe ju kështu?
Ne po luftojmë krimin e organizuar si kurrë më parë, dhe kjo njihet nga të gjitha autoritetet përkatëse, por akuzat vazhdojnë të vijnë, dhe janë të ndryshme. Opozita në Parlament më ka akuzuar tashmë për të gjitha llojet e gjërave, siç është të qenit homoseksual dhe biseksual – gjë që nuk jam. Me sa duket, ata janë gjithashtu të bindur se unë jam përdhunues
…dhe trafikant droge…
Oh po, “trafik droge” është ende akuza më romantike.
-A keni marrë ndonjëherë drogë?
Epo mirë. Kjo nuk do të ishte as më e keqja. Unë duhet të kem përdorur dhunë kundër nënës dhe gruas sime. Djali im supozohet të jetë djali i babait tim.
I gjithë ky budallallëk u bërtit në tubime, u shkrua në gazeta, u përhap si jashtë linje ashtu edhe në internet – të gjitha gënjeshtra. Të ndjekura nga humbjet zgjedhore të atyre që krijuan këto monstruozitete. Jam mësuar me to, por familja ime ka vuajtur shumë.
-A ju pëlqejnë gazetarët?
A më pëlqejnë mua gazetarët? Një pyetje shumë e përgjithshme. Unë admiroj gazetarinë e pavarur. Por a më pëlqejnë të gjithë gazetarët? Jo. Megjithatë, unë e di sa e tmerrshme është bota pa gazetarë. Prandaj, unë nuk jam aspak problemi i tyre. Problemi im qëndron diku tjetër: Shumë vite më parë, unë publikova pikëpamjet e mia në gazetën e vetme të pavarur të Shqipërisë, duke rrezikuar jetën time për ta bërë këtë. Ajo gazetë u dogj. Pra, unë i përkisja kampit të gazetarisë dhe e di sa e rëndësishme është kjo.
Por disa gazetarë shqiptarë nuk më shihnin në atë mënyrë kur flisja për mangësitë kryesore të medias. Ata shihnin vetëm fuqinë time, jo argumentet e mia. Ata i bërtisnin “autokratit” që ngacmon median. Unë hoqa dorë nga kundërshtimi i tyre ose nga të folurit për to shumë kohë më parë.
-Ju keni përjashtuar gazetarë individualë nga konferencat tuaja për shtyp.
Ne vetëm dy herë kemi penguar dikë që të marrë peng të gjithë konferencën për shtyp, kur flitet pafundësisht në mikrofon.