I pagjurmueshëm edhe për ndërmjetësuesit e Dohas. Ai është fshehur në rrënojat e Gazës…
Për militantët e Hamasit, ai ka qenë gjithmonë një “fantazmë”. Një komandant i padukshëm, vendndodhjen e të cilit askush nuk e di. Kjo është gjithashtu arsyeja pse, pavarësisht një shpërblimi prej 750,000 dollarësh, ai i mbijetoi të paktën pesë ose gjashtë përpjekjeve izraelite për ta eliminuar. Por tani, mungesa e aftësisë për t’u arritur e Ezzedine al-Haddad, udhëheqësit të ri të Hamasit në Rrip nën emrin e luftës “Abu Suhaib”, po bëhet një paradoks. Sidomos për armikun e tij.
Pasi eliminoi të gjithë paraardhësit e tij, Izraeli e gjen veten duke u përballur me një hije të pakapshme. Një hije që, pavarësisht të dhënave të saj të pamohueshme ushtarake, përpiqet të shfaqë karizëm politik ekuivalent.
Sidomos kur bëhet fjalë për marrjen e vendimeve të rëndësishme negociuese. Ky është një kufizim i rëndësishëm që e detyron Hamasin të koordinojë vendimet e tij me Xhihadin Islamik dhe grupet e tjera të armatosura përgjegjëse për menaxhimin e pengjeve.
Kjo është gjithashtu arsyeja pse, që nga vdekja e Ismail Haniye dhe dy vëllezërve Sinëar, timoni ka qenë në duart e tij, negociatat duket se janë kompromentuar vazhdimisht nga kushtet e papranueshme dhe vendimmarrja e ngadaltë.
Apo edhe nga pamundësia e ndërmjetësve të Katarit për të komunikuar me “fantazmën”.
Ky është gjithashtu një problem i madh për Khalil al-Hayya, zyrtarin e Hamasit në Doha të ngarkuar për të bashkëpunuar me të pasi al-Haddad duket se ka pak interes në negociata.
Karriera e tij si militant fundamentalist dhe terrorist filloi në vitin 1987. Në atë kohë, Hamasi ishte ende një organizatë në zhvillim e sipër, dhe ai ishte vetëm një adoleshent. Por edhe atëherë, ai demonstroi një aftësi të lindur për të luftuar dhe për të mbijetuar. Falë këtyre dy cilësive, ai u ngjit në radhët e ushtrisë së grupit dhe u bë një komandant me ndikim dhe i pamëshirshëm. Nuk ishte rastësi që ai e gjeti veten duke udhëhequr Al Majid, njësinë e “sigurisë së brendshme” të ngarkuar me identifikimin e spiunëve dhe bashkëpunëtorëve izraelitë. Por rëndësia e rolit të tij u shfaq vetëm pas 7 tetorit, kur hetuesit e Shin Bet zbuluan se gjashtë brigada dhe një njësi speciale e ngarkuar me sulmin ndaj vendbanimeve përreth Rripit po vepronin nën komandën e tij. Atë ditë, ai rekomandoi filmimin dhe transmetimin drejtpërdrejt të kapjes së vendbanimeve dhe kthimin në Gaza, duke marrë sa më shumë pengje të ishte e mundur.
“Besoni në Zot, luftoni me guxim, veproni me ndërgjegje të pastër dhe lërini britmat e Allahut Ekber të jenë lavdia”, nxiti Al Haddad para sulmit. Pas këtij zbulimi, Izraeli intensifikoi përpjekjet e tij për ta eliminuar atë. Por pa sukses. Në dhjetor 2023, “fantazma” u zhduk nga një vendstrehim në lagjen Tuffah pak para se të mbërrinte ushtria izraelite. Në shkurt 2024, ai i mbijetoi bombardimeve që ranë mbi vendstrehimin e tij në lagjen Tel al Haëa. Ndërkohë, fama e tij vazhdoi të rritej. Dhe Al Haddad e nxiti atë duke dhënë një intervistë për Al Jazeera në të cilën dha detaje të pabotuara më parë të sulmeve të 7 tetorit.
Emërimi i tij si udhëheqësi i padiskutueshëm i Hamasit në Rrip vjen pas vrasjeve të Mohammed Deif, udhëheqësit historik të pakapshëm të krahut ushtarak, dhe atyre të vëllezërve Yahya dhe Mohammad Sinëar. Por ndërkohë, mbretërimi i tij është bërë gjithnjë e më i kufizuar. Për t’i rezistuar një ushtrie izraelite që kontrollonte 75 përqind të Rripit, al-Haddad thuhet se zgjodhi të fshihej në rrënojat e Gazës.
Një shkretëtirë rrënojash dhe një labirint tunelesh të paeksploruara ku ai lëviz me kujdesin e tij të zakonshëm, duke pasur parasysh të kaluarën e tij si komandant i Brigadës që vepronte në qytet. Një shkretëtirë ku ai tërhoqi pengjet e fundit, por nga ku gjithnjë e më rrallë është në gjendje të ngrejë kokën. /Il Giornale/