Një studim i ri gjenetik masiv ka zbuluar se dremitja e shpeshtë gjatë ditës është e lidhur shkakësisht me një vëllim më të madh të trurit, një tregues kyç i shëndetit më të mirë mendor.
Kjo rritje e vëllimit vlerësohet të jetë ekuivalente me një tru që është 2.6 deri në 6.5 vjet më i ri se ai i personave që nuk dremisin, duke sugjeruar se dremitjet mund të ndihmojnë në ngadalësimin e tkurrjes natyrore të trurit që ndodh me moshën.
Gjetjet, të publikuara në revistën Sleep Health, forcojnë idenë se një sy gjumë i shkurtër mund të jetë një mjet mbrojtës natyral kundër rënies njohëse të lidhur me moshën.
Shkencëtarët nga University College London dhe Broad Institute analizuan të dhënat e rreth 380,000 individëve duke përdorur një metodë të quajtur randomizimi Mendelian.
Kjo teknikë lejon studiuesit të minimizojnë ndikimin e faktorëve të jashtëm, duke i bërë rezultatet më bindëse për një lidhje kauzale midis predispozitës gjenetike për dremitje dhe vëllimit të trurit. Vëllimi më i madh i trurit është i lidhur me një rrezik më të ulët të demencës dhe sëmundjeve të tjera neurodegjenerative.
Ndërsa studimi fokusohet te faktorët gjenetikë dhe nuk përcaktoi gjatësinë apo kohën ideale të dremitjes, ekspertët supozojnë se dremitjet e pasura me gjumë me valë të ngadalta (faza e gjumit të thellë) mund të jenë veçanërisht mbrojtëse. Ky lloj gjumi i thellë besohet se ndihmon në konsolidimin e kujtesës dhe detoksifikimin e trurit.
Studiuesit paralajmërojnë se nevojiten më shumë kërkime për të përcaktuar saktësisht se si dhe për sa kohë duhet të dremiten njerëzit, por këto të dhëna shtohen te provat në rritje që mbështesin dremitjen si një praktikë të thjeshtë për ruajtjen e shëndetit mendor./Korrespodenti