Tensionet janë rritur edhe për armët bërthamore. Putini ka testuar një dron të ri nënujor me energji bërthamore, Poseidon. Kina ka zgjeruar me shpejtësi aftësitë e saj bërthamore. Dhe Trump ka njoftuar se Shtetet e Bashkuara mund të rifillojnë testimet bërthamore.
Cili mund të jetë dëmi kolateral i një dërgese të mundshme të raketave amerikane me rreze të gjatë veprimi Tomahawk në Kiev? Kjo është një nga pyetjet më të shpeshta që bëhen këto ditë në Shtabin e Përgjithshëm të NATO-s në Bruksel . Sepse përgjigjja më e shpeshtë është gjithmonë e njëjtë: një reagim joproporcional nga Moska. Edhe me të ashtuquajturat armë bërthamore taktike.
Dhe kështu, ndërsa Gjermania i dërgon raketat e saj Patriot Ukrainës, pyetja se si të ndalet lufta e agresionit të Kremlinit mbetet pa përgjigje. Për Volodymyr Zelensky, furnizimet që mbërrijnë nga Berlini janë oksigjen i pastër.
“Ne e kemi forcuar komponentin Patriot të mbrojtjes sonë ajrore ukrainase. Falënderoj Gjermaninë dhe personalisht kancelarin gjerman Friedrich Merz për këtë hap të përbashkët për të mbrojtur jetën njerëzore nga terrori rus”, tha presidenti ukrainas.
Udhëheqësi i Kievit kujtoi se ky hap është “përgatitur për njëfarë kohe dhe tani marrëveshjet e arritura janë zbatuar”. Dhe kështu ai tani pret hapat e ardhshëm për të forcuar mbrojtjen ajrore. Por edhe për të lejuar ushtrinë e tij të godasë linjat e armikut pa u kufizuar në mbrojtjen e vetvetes. Ndër lëvizjet e mëtejshme, pra, sigurisht që përfshin disponueshmërinë e Tomahawk-ëve, të cilët tashmë janë autorizuar nga Pentagoni, por ende nuk janë miratuar nga Presidenti i SHBA-së Donald Trump.
Një armë që do të lejonte shënjestrimin e vendeve nga të cilat ngrihen aeroplanët, dronët dhe raketat e ushtrisë së Putinit. Megjithatë, midis analistëve të NATO-s, pyetja nëse duhet të miratohet kërkesa e Ukrainës është gjithnjë e më urgjente. Ajo fillon nga një premisë: pavarësisht propagandës ruse, NATO në fakt pretendon se nuk ka përparim të konsiderueshëm të trupave ruse. Përparimi i Moskës është, në çdo rast, shumë i ngadaltë. Dhe mbi të gjitha, është i kushtueshëm në aspektin e jetëve njerëzore.
Ne ende po dëshmojmë një ngërç pa një mbizotërim të qartë. Të paktën për momentin. Shqetësimi kryesor, pra, është se përdorimi i Tomahawk-ëve mund ta prishë disi këtë ekuilibër dramatik, por të përhershëm. Në thelb, frika ka një emër të saktë: “bërthamor”. Dyshimi përqendrohet në mundësinë që Kremlini të përgjigjet me raketa bërthamore taktike. Domethënë, raketa të armatosura me një kokë bërthamore me rendiment të kufizuar. Por prapëseprapë bërthamore. Në atë rast, përveç efekteve shkatërruese në terren, Aleanca Perëndimore do të detyrohej të organizonte një përgjigje, edhe nëse objektivi i goditur do të ishte ndonjë shkretëtirë ose zonë e pabanuar. Do të ishte një problem ushtarak, por gjithashtu, dhe i madh, një problem politiko-diplomatik.
Gjithashtu sepse një aspekt është theksuar ditët e fundit. Pas dështimit të negociatave të fundit midis Trump dhe Putin për një takim të ri, fjalët e thëna pesë ditë më parë nga Ministri i Jashtëm rus Lavrov u morën si garanci se Moska nuk po shqyrton përshkallëzimin e konfliktit. “Ne kurrë nuk do të sulmojmë një vend të NATO-s”, tha Lavrov. Shkurt, aleanca transatlantike ka nevojë për gjithçka tjetër përveç përshkallëzimit të konfliktit.
Jo vetëm kaq. Tensionet janë rritur edhe për armët bërthamore. Putini ka testuar një dron të ri nënujor me energji bërthamore, Poseidon. Kina ka zgjeruar me shpejtësi aftësitë e saj bërthamore. Dhe Trump ka njoftuar se Shtetet e Bashkuara mund të rifillojnë testimet bërthamore. Shkurt, nuk është koha më e mirë që Kremlini të reagojë në mënyrë agresive. Gjithashtu sepse, në këto situata, ajo që ushtria i frikësohet më shumë është gabimi njerëzor. Dhe kur tensionet rriten, rritet edhe mundësia për të bërë gabime. Prandaj, pyetja mbetet për momentin: a duhet të dorëzohen tani Tomahawkët?/La Repubblica