Studimi i fundit tregon se origjina e jetës përballet me sfida të mëdha matematike. Rasti i rastësishëm ndoshta nuk mjafton.
Një studim i ri i adresohet një prej pyetjeve më të vjetra në shkencë: si lindi jeta e parë nga materia jo e gjallë në Tokën e hershme?
Duke përdorur metoda të avancuara matematike, Robert G. Endres nga Imperial College në Londër zhvilloi një kuadër që tregon se shfaqja spontane e jetës mund të ketë qenë shumë më e vështirë sesa mendohej më parë.
Hulumtimi thekson sfidën e madhe të krijimit të informacionit biologjik në kushte realiste parabiologjike, duke nënvizuar se sa e pamundur do të kishte qenë që qeliza e parë e gjallë të shfaqej natyrshëm.
Mendoje sikur po përpiqesh të shkruash një artikull për origjinën e jetës duke hedhur shkronja rastësisht në një faqe. Mundësitë për sukses bëhen astronomikisht të vogla ndërsa kompleksiteti i kërkuar rritet.
Duke aplikuar teorinë e informacionit dhe kompleksitetin algoritmik, Endres analizoi se çfarë do të duhej që qeliza më e hershme, e njohur si protocelulë, të vetë-organizohej nga komponentë të thjeshtë kimikë.
Kjo perspektivë matematikore tregon se sa i pamundur do të ishte një proces i tillë nëse do të lihej në dorë të rastësisë në kushte natyrore.
Pengesat ndaj shfaqjes së jetës
Gjetjet tregojnë se rasti i rastësishëm, i kombinuar me reaksionet kimike natyrore, mund të mos mjaftojë për të shpjeguar origjinën e jetës brenda kornizës kohore të Tokës së hershme.
Meqenëse sistemet zakonisht lëvizin drejt çrregullimit dhe jo drejt rendit, formimi i rregullimeve shumë të strukturuara që kërkohen për jetën has në pengesa serioze.
Kjo nuk do të thotë se shfaqja e jetës ishte e pamundur, por sugjeron se dija jonë aktuale mund të jetë e pamjaftueshme.
Hulumtimi thekson se identifikimi i parimeve fizike pas shfaqjes së jetës nga materia jo e gjallë mbetet një nga sfidat më të mëdha në fizikën biologjike.
Duke shqyrtuar idetë alternative
Ndërsa mban rigorozitetin shkencor, punimi pranon se panspermia e drejtuar, e propozuar fillimisht nga Francis Crick dhe Leslie Orgel, mbetet një alternativë spekulative por logjikisht e hapur.
Kjo hipotezë sugjeron që jeta mund të jetë mbjellë qëllimisht në Tokë nga civilizime të avancuara jashtëtokësore, megjithëse autori vë në dukje se kjo ide sfidon parimin e thjeshtësisë shkencore, që favorizon shpjegimet më të thjeshta.
Ky hulumtim nuk hedh poshtë mundësinë që jeta të jetë shfaqur natyrshëm në Tokë. Përkundrazi, ai përcakton sasinë e sfidave matematikore të përfshira dhe sugjeron që ne mund të kemi nevojë të zbulojmë parime ose mekanizma të rinj fizikë që mund të kapërcejnë këto pengesa.
Puna përfaqëson një hap të rëndësishëm drejt bërjes së studimit të origjinës së jetës më rigoroz nga ana matematikore.
Studimi gjithashtu na kujton se disa nga misteret më të mëdha të universit ende presin zgjidhje dhe se kombinimi i saktësisë matematikore me pyetjet biologjike mund të zbulojë thellësi të reja në enigmat e vjetra rreth ekzistencës sonë.
/Korrespodenti