Planeti Urani dhe pesë hënat e tij më të mëdha mund të mos jenë botët sterile të vdekura që shkencëtarët kanë menduar prej kohësh. Në vend të kësaj, ato mund të kenë oqeane dhe hënat madje mund të jenë të afta të mbështesin jetën, thonë shkencëtarët. Pjesa më e madhe e asaj që mund të dihet rreth tyre u mblodh nga anija kozmike Voyager 2 e NASA-s, e cila e vizitoi gati 40 vjet më parë. Por, një analizë e re tregon se vizita e Voyager përkoi me një stuhi të fuqishme diellore, e cila çoi në një ide mashtruese se si është në të vërtetë sistemi Uranian.
Urani është një botë e bukur, e akullt me unaza në skajet e jashtme të sistemit diellor. Është ndër më të ftohtët nga të gjithë planetët. Gjithashtu është i anuar në krahasim me të gjithë planetët e tjerë, sikur të ishte rrëzuar, duke e bërë atë ndoshta më të çuditshmin.Ajo që i mahniti shkencëtarët ishin të dhënat që Voyager 2 dërgoi duke treguar se sistemi Uranian ishte edhe më i çuditshëm nga sa mendonin ata. Matjet nga instrumentet e anijes treguan se planetët dhe hënat ishin joaktive, ndryshe nga hënat e tjera në sistemin e jashtëm diellor. Ata treguan gjithashtu se fusha magnetike mbrojtëse e Uranit ishte shtrembëruar, duke u shtypur dhe larguar nga Dielli. Fusha magnetike e një planeti bllokon çdo gaz dhe material tjetër që del nga planeti dhe hënat e tij. Këto mund të jenë nga oqeanet, ose aktiviteti gjeologjik. Voyager 2 nuk gjeti asnjë, duke sugjeruar se Urani dhe pesë hënat e tij më të mëdha ishin sterile dhe joaktive. Kjo erdhi si një surprizë e madhe, sepse ishte ndryshe nga planetët e tjerë të sistemit diellor dhe hënat e tyre.
Por, analiza e re e ka zgjidhur misterin prej dekadash. Hulumtimi i ri tregon se ashtu si Voyager 2 kaloi pranë Uranit, Dielli krijoi një erë të fuqishme diellore që mund ta kishte larguar materialin dhe të kishte shtrembëruar përkohësisht fushën magnetike. Pra, për 40 vjet ne kemi pasur një pamje të gabuar se si janë normalisht Urani dhe pesë hënat e tij më të mëdha, sipas Dr William Dunn nga University College London.
“Këto rezultate sugjerojnë se sistemi Uranian mund të jetë shumë më emocionues sesa mendohej më parë. Mund të ketë hëna atje që mund të kenë kushtet që janë të nevojshme për jetën, mund të kenë oqeane që nën sipërfaqe mund të jenë të mbushura me peshq!”.
Linda Spilker, një shkencëtare e re që punonte në programin Voyager tha se ishte e kënaqur të dëgjonte për rezultatet e reja, të cilat janë publikuar në Journal Nature Astronomy.
“Rezultatet janë magjepsëse dhe jam vërtet e emocionuar kur shoh se ka potencial për jetë në sistemin Uranian”, tha ajo.
“Jam gjithashtu shumë e kënaqur që po bëhet kaq shumë me të dhënat e Voyager. Është e mahnitshme që shkencëtarët po shikojnë prapa në të dhënat që kemi mbledhur në vitin 1986 dhe po gjejnë rezultate të reja dhe zbulime të reja”.
Dr Affelia Wibisono e Institutit të Studimeve të Avancuara të Dublinit, e cila është e pavarur nga ekipi hulumtues, i përshkroi rezultatet si “shumë emocionuese”.
“Kjo tregon se sa e rëndësishme është të shikojmë prapa në të dhënat e vjetra, sepse ndonjëherë, fshehja pas tyre është diçka e re për t’u zbuluar, e cila mund të na ndihmojë të dizajnojmë gjeneratën e ardhshme të misioneve të eksplorimit të hapësirës”.
Kjo është pikërisht ajo që po bën Nasa, pjesërisht si rezultat i hulumtimit të ri.
Kanë kaluar gati 40 vjet që kur Voyager 2 fluturoi për herë të fundit pranë botës së akullt dhe hënave të saj. Nasa ka plane për të nisur një mision të ri, Uranus Orbiter and Probe, për t’u kthyer për një vështrim më të afërt pas 10 vitesh.