Ndërsa Izraeli vazhdon operacionin e tij për të pushtuar plotësisht Qytetin e Gazës, palestinezët e zhvendosur në “zonën humanitare” të përcaktuar nga Izraeli në Gazën jugore thonë se kushtet po përkeqësohen ndërsa zonat mbushen me gjithnjë e më shumë njerëz.
Raportet thonë se dy fëmijë u vranë dhe të tjerë u plagosën, në dy sulme izraelite ndaj tendave në zonë, duke ngritur pyetje të mëtejshme në lidhje me sigurinë.
“Ne menduam se këto zona humanitare për të cilat folën do të kishin ujë dhe tenda. E detyruam veten të dëgjonim për të shpëtuar jetën tonë, por përfunduam duke jetuar në rrugë.”
“Është kaq e padrejtë”, shton nëna e dy fëmijëve, shkruan BBC.
Gazetarët në Spitalin Nasser në Khan Younis aty pranë thanë se trupat e dy fëmijëve u sollën pas një sulmi izraelit në tendën e tyre në al-Qarara, në agim.
Bëhet e ditur se ushtria izraelite ka urdhëruar qindra mijëra banorë të Qytetit të Gazës të shkojnë në jug në al-Mawasi pranë Khan Younis, duke premtuar shërbime më të mira atje.Por ata që bëjnë udhëtimin e vështirë – duke ecur për orë të tëra ose duke paguar qindra dollarë për transport përgjatë dy rrugëve të mbingarkuara – thonë se po përpiqen të gjejnë ushqim dhe strehim.
“Situata po përkeqësohet me të vërtetë çdo ditë”, tha Olga Cherevko, zëdhënëse e zyrës humanitare të OKB-së (Ocha) pasi vizitoi al-Mawasi.
“Është plot dhe njerëzit që vijnë nga veriu janë ulur në anët e rrugëve duke mos ditur se ku të shkojnë. Njerëzit që kishin streha, janë lodhur ose nuk kanë mundur t’i sjellin sepse transporti kushton shumë para dhe tendat janë jashtëzakonisht të rënda për t’u mbajtur për atë distancë.”
Imazhet satelitore tregojnë se si al-Mawasi, një kamp i madh bregdetar, është zgjeruar që nga mesi i gushtit kur Izraeli shpalli operacionin e tij të ri për të pushtuar qytetin e Gazës, duke thënë se ai mbetet një bastioni i fundit i Hamasit.
OKB-ja thotë se më shumë se dy milionë palestinezë tani po u thuhet të vendosen në vetëm 13% të Rripit të Gazës.
“Të gjithë po kërkojnë një vend të sigurt”, u ankua një baba, Mohammed Ismail.
“Duhet ta shihni se si tendat janë ngjitur pranë njëra-tjetrës. Nuk ka hapësirë midis njërës dhe tjetrës.”
“Mund të dëgjoni çdo fjalë të fqinjit tuaj duke folur me gruan dhe fëmijët e tij. Kur dikush shkon në tualet, mund ta dëgjoni duke e përdorur atë. Ku janë sistemet e kanalizimeve? Ne kërkojmë ujë dhe gjithçka është kot.”
“Betohem në Zot, kjo është vuajtje e vërtetë.”
Raportohet se Izraeli e shpalli për herë të parë al-Mawasin një “zonë humanitare” kur dha urdhrat e tij fillestarë të evakuimit për Qytetin e Gazës dhe Khan Younis lindor në tetor 2023.
OKB-ja dhe agjencitë e tjera të ndihmës nuk kanë miratuar kurrë një përcaktim të tillë.
Që nga gushti, e ashtuquajtura zonë është zgjeruar për të përfshirë zonat në veri dhe perëndim të qytetit Khan Younis.
Ndërsa kuzhinat e komunitetit, pikat e shpërndarjes së ujit dhe klinikat në terren veprojnë në zonë, agjencitë e ndihmës thonë se është një luftë për të akomoduar kërkesën në rritje të shpejtë për shërbime.
Punonjësit e OKB-së thonë se vazhdojnë të përballen me kufizime të rrepta izraelite për atë që mund të sjellin përmes kalimeve.
Disa artikuj ushqimorë, siç është gjalpi i kikirikut, tani janë klasifikuar si “luks” të cilët nuk lejohen më, kështu që sasi të mëdha ndihmash të siguruara tashmë mbeten të bllokuara jashtë Gazës.
Në Rrip, koordinimi izraelit është i nevojshëm për të lëvizur konvojet e ndihmave.
Ndërsa Izraeli zgjeron ofensivën e tij në Gazën veriore, Ocha thotë se shumë lëvizje janë mohuar ose përfunduar pjesërisht.
“Familjet po ikin nga një ferr vetëm për të përfunduar në një tjetër”, thotë Tessa Ingram e UNICEF-it, duke theksuar traumën dhe stresin e përditshëm për fëmijët.
“Familjet me të cilat flas më thonë se sëmundjet po përhapen midis fëmijëve të tyre, ata janë vazhdimisht të sëmurë dhe të uritur”, vazhdon ajo nga al-Mawasi.
“Shumica e njerëzve më thonë se hanë një vakt në ditë që përgjithësisht është nga një kuzhinë e përbashkët. Prindërit thonë se shpesh nuk hanë ndonjë pjesë të atij vakti në mënyrë që fëmijët e tyre të mund të hanë. Kam dëgjuar që njerëzit ecin me orë të tëra për të pasur qasje në ujë të pijshëm të sigurt.”
Sylvia al-Shurafi tha se familja e saj la shumicën e sendeve të tyre kur u larguan nga Qyteti i Gazës pasi një bombardim izraelit dëmtoi shtëpinë e tyre.
“Fëmijët e mi janë bërë shumë, shumë të dobët dhe janë të shqetësuar nga ajo që shohin dhe dëgjojnë – të gjitha shpërthimet. Më i vogli im filloi të belbëzonte”, thotë ajo.
“Ai është gjithmonë i tensionuar dhe i frikësuar.”
“Ushqimi dikur ishte gjëja e fundit për të cilën mendonim, tani është gjëja më e rëndësishme. Është thjesht mbijetesë”, vazhdon Sylvia.