Poezi nga Lulzim Tafa
Gjërat që kurrë nuk kanë ekzistuar
Papritmas nisin
Të zhduken
Dhimbjet
Të ndjejnë vetë dhimbje
Ikën të gjitha mungesat
Ka filluar të digjet shkrumbi
Të vdesin varret
Një i verbër më në fund
Shikon errësirën
Të gjithë të ngrirët u shndërruan në gurë
Andrra tani e sheh në andërr
Veten
O Zot
Po si më rrëshqiti kështu nga duart
Vetja
Një gjë s’e kam kuptuar kurrë
Qysh mundet me e marrë ujin
Etja.